SENSÖRLÜ LAMBA

Gamze, hayatının karman çorman olduğunu hissediyordu. Sürekli kendini, "Ne yapacağım ben?" derken buluyordu. Çok yorgun hissediyordu ancak çok da bir şey yapmadığının farkındaydı. Kafasında sonsuz bir yapılacaklar listesi var gibiydi ve listeye her geçen saat yeni bir madde eklenmeye devam ediyordu. Gelin görün ki Gamze nereden başlayacağını bilemiyordu.

Annesini aramalıydı ve iş arayan arkadaşı Esra için biriyle görüşmesi gerekiyordu. Çocukların okul toplantısına gidemediği için okula gidip öğretmenleriyle konuşmalıydı. Eve temizlik için birini çağırmalıydı. Göndermesi gereken beş mail vardı ve haftaya taşeron firmalarla toplantı organize etmesi gerekiyordu. O bunları düşünürken kararan ekranda, kendi boş bakışlarıyla karşılaştı. Bilgisayar kendini uyku moduna almış, ekran kararmıştı. Yarım saatten fazladır düşüncelerde kaybolmuştu. Toparlanmaya çalıştı ve işine döndü.

Arkadaşlarıyla öğle yemeğine giderken de, zihninde benzer düşünceler vardı. Eşi Onur, memurdu ve tayini çıkması an meselesiydi. Gerçi böyle diyordu ama yaklaşık dört aydır haber gelmesini bekliyorlardı. Bu süreçte de, “Nasılsa taşınacağız.” diye hiçbir şey yapamaz olmuştu. Ne ev ile, ne de kendisi ile ilgili bir karar veremiyordu. Ha bugün, ha yarın diye diye, aylardır evde büyük bir temizlik yapmamıştı. Hal böyle olunca ev artık ev gibi hissettirmiyordu.

Aylar önce niyet edip başlamak istediği kursu düşündü. Başta çok istemişti ve kendisine fayda sağlayacağına emindi. Ancak arkadaşı Sinem iki aylık bir eğitim olduğunu söylediğinde vazgeçmişti. Her an taşınabilirlerdi. “Keşke başlasaydım. O zaman iki ay çok uzun bir süre gibi gelmişti.” dedi, kendi kendine.

Bunları düşünürken arkadaşlarını geride bırakmış, restoranın kapısına gelmişti. Yine camdaki yansımasıyla yüz yüze geldi. Kafasını kaldırdı, kapı sensörüne baktı. “Çalışmıyor herhalde.” derken, arkadan gelen arkadaşları sayesinde kapı açıldı ve içeri girdiler.

Akşam olduğunda eve kendini zor attı. İşi çok yoğun olmamasına rağmen, kafasındaki düşünceler yeterince yoruyordu.

“Aslında işim yoğun olsa belki bu kadar düşünmeye vaktim de olmaz.” diye düşündü, arabasını park ederken. Ne tuhaftı… Yorulmamak için daha çok çalışmak istiyordu. Aslında yılbaşında tam da böyle bir iş teklifi almıştı. İş yeriyle sözleşmesini yenilemeden önce, bu teklifi değerlendirmek istemişti. Yaşadıkları şehirdeki en iyi firmalardan biriydi. Gamze daha üniversitedeyken bile orada çalışma hayalleri kurardı. Ama Onur’un tayini gündeme gelince, yeni bir iş yerinde yeni bir projeye başlamak doğru gelmemişti. Ayrılması gerekirse projeyi yarım bırakıp gitmek durumunda kalacaktı. En azından şu an çalıştığı yerde proje tamamlanmak üzereydi. Çıkması gerektiğinde çalışma arkadaşlarını zor durumda bırakmayacaktı. Derken bir anda karanlıkta kaldı. Asansöre binmiş, kapıyı kapatmış ancak kat düğmesine basmayı unuttuğu için lamba sönmüştü.

Gamze tüm gün yaşadıklarını düşündü. İnsan hareket etmedikçe, gözünün önündekiler kayboluyordu. Açılması an meselesi olan kapılar kapanıyor, kendini bir anda karanlıkta bulabiliyordu. Geçen aylarda tam olarak bunu yaşamıştı. Gideceği kurs, belki de şu an tam ihtiyaç duyduğu şeydi. Ancak Gamze başka konularla ilgilenmeye başlamış ve bir anda gözünün önünden kaybolmuştu. İş teklifi iyi bir dönüm noktası olabilirdi. Ancak bir türlü adım atamayınca o kapı da kapanmış ve hatta belki hiç açılmamıştı. Belirsizlik içerisinde beklentisinin olması, onu hareketsiz bırakmıştı. Yönünü kaybettiğini ve karanlıkta kaldığını hissediyordu.

Problemlerden kaçtıkça, problemler ne çözülür ne azalır. Sadece kalitesi değişir! 

Hayatında neleri değiştirmek ya da neleri düzenlemek istiyorsun?

Sadece harekete geç! Hareket insanların daha mutlu, daha sağlıklı, daha dengeli bir hayat sürmelerinde vazgeçilemez bir etken. Kainatta değişmeyen tek şey de harekettir ve hareket her yerdedir.

Sadece belirsizliğe hamle yapma! İnsan derinliğini bilmediği bir suya atlamaz. Sıcaklığını bilmediği bir yemeği ağzına atmaz. Sisli havada arabayla hızlı gitmez. Önce yaklaşır, kalibre eder. Yavaş yavaş, küçük adımlarla belirsizliği ortadan kaldırır. Yoksa insan her belirsizlikle karşılaştığında hareketsiz kalır.

Oysa biz dursak da devam eden bir hayat var. Her gece yerini mutlaka aydınlığa bırakır, her kış ise ilkbahara…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerle bugünümüzü 

ve yarınımızı tasarlamamızı sağlayan bir gerçeklik ilmidir. 

Bireylerin problemlerini doğru tespit edebilmeleri ve çözüme 

ulaşabilmeleri için stratejiler sunar.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla 

mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara 

hedeflerine ulaştıracak yöntemler gösterir.