AMMA ANTİKASIN!

Of! Ay! 

Aman aman aman!

Tüm bu tepkiler Songül’ün çeyiz bohçasını açmasına eşlik ediyordu. Bohçayı açtıkça içinden beş nesillik eşyalar çıkıyordu. Anneannesinden, onun büyük büyük nenesine varana kadar, her kuşaktan bir parça vardı.

Kim bilir kaçıncı kez çeyizini bohçasına baştan diziyordu. Hiç sıkılmıyordu aynı şeylere tekrar tekrar bakmaktan. İşe her zamanki gibi yerleştirmesi kolay olanlardan başladı. Nevresim takımları… Anneannesinin el işlemesi göz nuru dantelleri o kadar çoktu ki bir kısmını terzi arkadaşına götürmüştü. Arkadaşından kendisine nevresim takımı, masa örtüsü ve bebek nevresim takımı yapmasını istemişti.

Arkadaşlarına gösterdiğinde “Songül Allah aşkına kaldı mı böyle şeyler?” demişlerdi. Biraz bozulmuştu Songül ama çok takılmamıştı. İnsanların ne dediğine pek takılmaz ve günün sonunda kendi bildiğini yapmaya devam ederdi. “Antika” Songül’ün arkadaşlar arasındaki takma adıydı. E tabi eskiye bu kadar değer veren bir insanın çeyizi de yeni çıkan popüler ürünlerle dolu olamazdı. “Hey gidi! Eskiye rağbet olsa bitpazarına nur yağarmış. Kıymet bilmezler!”

Songül hayatı boyunca başkalarının “eski kafalı” diyeceği bir kadın olmuştu. Yeşilçam filmleri izler, Zeki Müren dinler ve konuşurken anlamları unutulmuş kelimeler seçerdi. Yaşıtları gibi ne yeni filmlerde ne yeni mekanlarda ne de yeni olan herhangi bir şeyde gözü yoktu. Senelerdir gittiği, bildiği kafelere giderdi. Adını, tadını, güzel olduğunu bildiği şeyleri sipariş ederdi. “Senelerdir aynı yere gidiyoruz. Eskidi orası artık!” derdi arkadaşları. Ancak eskide anlam ve emek vardı Songül için. İnsan geçmişini unutursa nasıl yaşardı? Nereden geldiğini bilmeden nasıl geleceğini planlardı?

İnsan geçmişini bilmeden, anlamadan ve geçmişten ders çıkarmadan geleceğini tasarlayamazdı. İnsan geçmişinden bağımsız sadece geleceğini düşünürse uçurumdan düşer gibi düşerdi. Mevcudu korumak gerekirdi ilk önce. Mevcudu korumak... 

Nikaha çok az kalmıştı ve eve  hala yerleşememişlerdi. Nikah günü yaklaştıkça nişanlısı Hakan’la tartışmaları artmaya başlamıştı ve Songül artık ikna olmuştu. “Evet evet, bu ileride benden de sıkılır. Daha iyisini bulunca gözümün yaşına bakmaz.” Hakan salona koyduğu dantelleri görüp “Bu ne ya babaannemin evi gibi.” deyince bunu Hakan’ın suratına da söylemişti. 
-Sen hiç eskiye değer vermiyorsun. Hep yeni hep yeni! Nereye kadar yeni? Birkaç sene sonra benden sıkılıp yeni eş bakmaya da başlarsın sen!
-Ya hayatım! Ne alakası var şimdi? Nereden vardın böyle bir sonuca?

Yok. Ne dediyse ikna edemedi Songül’ü. Bir kere kırmıştı onu ve Songül de bir şeyi kolay unutmazdı. Kim bilir kaç yıl sonra hala bu tartışmalarını hatırlatıyor olacaktı? Halbuki Hakan hem böyle olaylara çok takılmazdı hem de düğün heyecanıyla bu tartışmayı çoktan unutmuştu bile. Aklında sadece birkaç ay sonra yaşayacakları hayatın hayalleri vardı.

Hakan, Songül’ün birçok konuda zıddıydı. Zaten böyle olmaz mıydı? Zıt insanlar birbirini bulurdu.  Songül ne kadar eskiyi seviyorsa o da o kadar yeniyi seviyordu. Son çıkan teknolojik aletlerin hepsini adını bildiği gibi bilirdi. Ne de olsa endüstri tasarımcısıydı. Yeni onun işiydi ve piyasada sürekli yeniyi takip etmek gerekiyordu. Yenide gelecek vardı ve yeniden hiç sıkılmazdı insan. Yeni sürekli değişirdi, Hakan da değişime ayak uydurmakta iyiydi. 

Hem hayatta durağanlık yoktu. 

Her şey her saniye değişirken bir şeye neden takılıp kalırdı ki insan? Beş sene önceki ofis hayatını düşündü. Şimdi ise hem ofisten hem evden çalışabiliyordu. Bu bile hayatını ne kadar değiştirmişti. Hemen uyum sağlamıştı değişime. Songül’ün işyerinde de benzer bir değişiklik yapılmıştı ama Songül alışamamıştı. “Evden iş mi olur canım? Eski köye yeni adet…” demişti ve ilk fırsatta koşa koşa ofise dönmüştü. Evet belki insanın rutinleri, alışkanlıkları olması güzeldi. Peki kontrolü dışındaki değişimlere nasıl uyum sağlayabilirdi ki bu şekilde? İnsanın biraz da esnek olması gerekmez miydi? 

Hakan ne kadar yeniye tutkunsa Songül de o kadar eskiye düşkündü. Kendisi hayatı ne kadar akışında yaşıyorsa müstakbel eşi de bir düzen ve çerçeve içinde yaşıyordu. Hakan’ın gelecekle ilgili hayalleri zihninde ne kadar yer kaplıyorsa, Songül’ün zihninde de geçmiş anıları o kadar yer tutuyordu.

Tam bu sorularla dertlenirken telefonu çaldı. Arayan yakın arkadaşı Ahmet’ti. 

-        Hakan nasılsın, ne yapıyorsun? Hemen, sana göndereceğim konuma geliyorsun.

-        Neden? Bir sıkıntın mı var?

-     Benim değil, senin var. Çözümü de burada. Songül’le yaşadığın bütün problemlerin çözümü bu seminerde.  Hemen gel bir saate başlayacak.

-        Neymiş peki bu seminer?

-        İlişkilerde Kim Kimdir?

İnsan ilişkilerinde problemler yaşar. Bu problemlerin çözümü de zıddında gizlidir. Peki o zaman nedir “Kim Kimdir?”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerle bugünümüzü 

ve yarınımızı tasarlamamızı sağlayan bir gerçeklik ilmidir. 

Bireylerin problemlerini doğru tespit edebilmeleri ve çözüme 

ulaşabilmeleri için stratejiler sunar.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla 

mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara 

hedeflerine ulaştıracak yöntemler gösterir.