ÇOCUĞUN MU VAR, DERDİN VAR!

 

İnsanoğlu çocuğu olsun ister bu hayatta, kendinden bir parça olsun…

Neden kendinden bir parça ister?

Çünkü bu dünyada kendinden bir iz bırakmak ister.

İnsanoğlu hayatta kendinden sonra bir şey kalsın ister. İyi bir miras… Mal mülk, bir isim, bir unvan, bir çocuk… Çocuğu onun izini ondan sonra da taşımaya devam eder.

İnsan önemli olduğunu düşünmek ister. Bir tanecik olduğunu… Ölüm kapısını çalıncaya kadar hiç ölmeyecek olduğunu düşünmek ister. İnsan için bu dünyada kalıcı olduğunu ispat etmektir çocuk sahibi olmak… Çocuğu varsa, kendi öldüğünde de adı, soyu  devam eder diye düşünür.

Bu sebeple çocuğunu büyütürken kendi yapamadığını o yapsın, kendi sahip olamadıklarına o sahip olsun ister. 

Kendi doktor olamadığı için kızı doktor olsun ister. Kendi üniversiteye gidemediği için oğlu mutlaka üniversiteye gitsin ister. Kendi ünlü bir futbolcu olma imkanını yakalayamadığı için oğlu ünlü bir futbolcu olsun ister. Kendi, yurtdışına hiç çıkamadığı için çocukları çıksın ister.

Bazen de kendi çocukken lastik ayakkabı ile gezdiği için, çocukları en iyi ayakkabıları giysin ister. Çocuğunun her imkanı kendinden daha iyi olsun ister.  “Biz yapamadık, onlar yapsınlar” der. Bunun iyi bir miras olduğuna inanır. Çocuklarına bıraktığı her imkanın iyi bir miras olduğunu düşünür.

Peki iyi miras, bu dünyada iz bırakmak; çocuk sahibi olmakla, onlara her imkanı sunmakla mı ilgilidir? Yoksa onların hayata nasıl yetiştirildiği ile mi ilgilidir?

Bir çocuk nasıl iyi bir mirasa dönüşür? Nasıl kendi ayakları üzerinde durabilen biri olabilir?

İnsan çocuğu kendi ayaklarının üzerinde dursun ister. Peki annenin babanın yedirdiği, giydirdiği, her imkanı onun için kolaylaştırdığı, önüne serdiği  çocuk nasıl kendi ayakları üzerinde durabilen birine dönüşebilir?

Doğada kuzuya annesi ayakta dursun diye yanına yaslanacak imkanlar mı verir? Peki sütünü ona nasıl emzirir?  Yemek yedirmek için peşinden mi koşar? Yoksa yanında durup kuzunun emmesine fırsat mı verir?

Bir kartal yavrusuna uçmayı nasıl öğretir? Uçarken sırtına mı alıp taşır?

İnsan ise çocuğunu sırtında taşır gibi onun sorumluluklarını da üstüne alır.

Peki o zaman insanın izi olan, iyi mirası olan çocuk nasıl kanatlanıp uçacak? Nasıl kendi de iz bırakan bir insan olacak?

Çocuk yaşına göre kendi sorumluluklarını yaparken yetişir. Yatağını toplarken, sofraya yardım ederken, yemek hazırlarken...Arkadaşları ile, öğretmenleri ile sorunlarını kendi çözerken...Okulda çantasını kendi taşırken, sınavlarına kendi hazırlanırken… Hayatta bir şeyin nasıl yapabileceğini kendi öğrenirken… Hata yaptığında, yaşına, yaptığı hataya göre bedelini kendi öderken…Kendi sorumluluklarını kendi taşıdığında yetkisi verilirken…Çocuk hayatta bir sonraki adıma yetişerek hazırlanır. O da ebeveynleri gibi uğraşır, bedel öder, yorulur, ama sonunda iyi iz bırakabilecek bir insana dönüşür. İşte o çocuk iyi bir miras olabilir bu hayatta.

İyi miras bırakan anne baba nasıl olur?

Yol gösterir, çocuğunun yoluna ışık tutar. Yolda yürürken ona cesaret verir. Deneyimlerini aktarır. Daha az yara bere ile büyümesine yardım eder. Yaralandığında yaralarını sarar. Düştüğünde nasıl kalkacağını öğretir.

O zaman çocuğum bir dert olmaktan çıkar. İyi bir miras, iyi bir ize dönüşür…

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerle bugünümüzü 

ve yarınımızı tasarlamamızı sağlayan bir gerçeklik ilmidir. 

Bireylerin problemlerini doğru tespit edebilmeleri ve çözüme 

ulaşabilmeleri için stratejiler sunar.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla 

mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara 

hedeflerine ulaştıracak yöntemler gösterir.