BANA GERÇEĞİ SÖYLE

 

Eve girdi ve kapıyı tüm geceyi ardında bırakmak istercesine örttü. Ailecek yemek yiyip güzel bir akşam geçireceklerdi. Ancak ne olduysa yine tüm yemek mahvolmuştu. Başlarda güzel başlamıştı aslında. Abisi işleriyle ilgili sorunlarını anlatana kadar... Bir süredir devam eden sorunlarına sürekli geçici çözümler buluyordu. Zehra da dışarıdan bir gözle olayı daha iyi anlıyordu. Bu şekilde abisinin, bu problemi içinden çıkılmaz bir hale getirdiğini görebiliyordu. Zaten böyle olmaz mıydı..?

İnsan içinde olduğunda gerçek problemi görmekte zorlanırdı.

Gerçek problemi göremeyince de gerçek çözüm üretemezdi.

Uzun zamandır aile görüşmesinde bu konu konuşulup duruyordu. Zehra da sürekli benzer noktalara dikkat çekiyordu. “Borç borcu doğurur.” “Şirket giderlerini azaltman daha iyi olmaz mı?” “Birlikte üretimde olduğun ortaklarınla, tüketmemen gerekir.” Ancak abisi oralı olmuyordu. O yüzden Zehra biraz da bıkkınlıkla aynı şeyleri tekrar etti.  Tek istediği yardım etmek ve onun için çıkar yol bulmaktı. Ancak konuşmanın ortasında abisi dayanamadı. Onu itici bir üslupla konuştuğu gerekçesiyle suçladı. Bunu duyunca Zehra kendini kötü hissetti. Çünkü tek istediği, içinden çıkılmaz gibi duran bu süreçten çıkması için abisine yardım etmekti. Sesini yükseltmemiş, abisine karşı suçlayıcı konuşmamıştı. Sadece tüm bu sürecin uzun yıllar önce başladığını ve hangi kararının sonucu olduğunu hatırlatmaya çalışmıştı.

Gerçekten kötü bir üslup mu kullanmıştı?

Yoksa abisi mi bunları duymaya hazır değildi?

Birkaç gün önce en yakın arkadaşıyla yaptığı konuşmayı düşündü. Arkadaşı nişanlısıyla problem yaşamıştı ve bu yüzden Zehra ile görüşmek istemişti. Nişanlılık süresince şahit olduğu bazı durumlara artık katlanamıyordu. Ne yapması gerektiğini, nasıl tepki vermesi gerektiğini düşünüyordu. O yüzden Zehra’yı çağırmış ve sadece dertleşmek değil bu duruma bir çözüm bulmak istemişti. Zehra ona da benzer şekilde gerçek problemi göstermeye çalışmıştı. Çünkü biliyordu ki kişi gerçek problemi gördüğünde çözümü de kolayca kendi bulabilirdi. Arkadaşına yaşadıkları zorlukları artık görmezden gelmemesi gerektiğini hatırlatmıştı. Yılların verdiği yakınlığa güvenmiş ve tüm bunları rahatlıkla ona söyleyebilmişti. Ancak arkadaşı söylediklerine abisi gibi tepki vermemişti. Zehra’nın söylediklerini dinlemiş, üzerine sorular sormuştu. Görüşme sonunda arkadaşı nasıl tepki vereceğini çözmüş ve Zehra’ya yanında olduğu için teşekkür etmişti. Peki ama neden arkadaşı üslubuna takılmazken abisi takılmıştı?

Abisi arkadaşından daha yakın değil miydi? Abisine ve yaşadığı olaya karşı daha yumuşak tepki vermemiş miydi? O zaman neden abisi onu sert bir üslupla konuşmakla suçlamıştı da, arkadaşı ne söylediğiyle ilgilenmişti?

İnsanlar içerikten tatmin olmadığı zaman biçimi eleştirirler.

Zehra’nın abisi tüm bunları sadece ailesiyle paylaşmak için aktarmıştı. Bu konuyla ilgili yardım istememişti. Kendi bulduğu anlık çözümlerden rahatsız değildi. Sadece Zehra bu olayın dönüp dolaşıp karşısına sürekli çıktığını görüyordu ve sorulmamasına rağmen bunu çözebileceğini ona anlatmaya çalışmıştı. Ancak abisi bu durumu büyük bir sorun olarak görmüyordu. Öyleyse duymak istemediği şeyleri söylemenin ne faydası olacaktı?

Üstelik doğru zamanda duymadığı için belki de gerçeği daha geç görecekti. Çünkü sürecin en başında yaptığı hatayı kabul etmeye hazır değildi. Hala doğru olanı yaptığına inanıyordu. Bir de Zehra üzerine böyle konuşunca hatasını daha da savunur hale gelmişti.

Zehra tüm bunları düşünürken verdiği tepkiden pişman oldu. Yardım etmek istemişti ama belki de işi daha da içinden çıkılmaz hale getirmişti. Peki  kimseye yardım etmeyecek, kimseye bir şey önermeyecek miydi? Hayır, tabi ki... Ancak  hayatın bir ölçüsü var. Gerçeği duymak isteyen ve istemeyen insanların da… Çünkü insanlar gerçeği duymak isterler ama buna bazen pek de hazır olmayabilirler..

Zehra bundan sonra kime ne söylediğine daha dikkat edecekti. Birine bir şey söylemeden önce “O kişi bunu duymak istiyor mu?” diye düşünecekti. Asıl ölçü olan “Soru varsa cevap var.” diye hareket edecekti. Bunu daha iyi kalibre edip, ona göre ilerleyecekti..

 

 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerle bugünümüzü 
ve yarınımızı tasarlamamızı sağlayan bir gerçeklik ilmidir. 
Bireylerin problemlerini doğru tespit edebilmeleri ve çözüme 
ulaşabilmeleri için stratejiler sunar.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi” programlarıyla 

mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara 

hedeflerine ulaştıracak yöntemler gösterir.