BOŞ TENCERE

“Anneeeee! Ah anne ahhh, yine tüm düzenimi değiştirmişsin.”

Kahvaltısını yapıp mutfağı toparladıktan sonra sıra, akşam yemeğini hazırlamaya geldi. Zaten akşama şurada ne kalmıştı ki? Kararını vermişken hemen harekete geçmeliydi, yoksa diğer işler gözünde büyüyecekti. Tencereyi çıkarıp yağı almaya uzandı ki, yağın yerinde olmadığını gördü.

Pınar kendi kurduğu düzenin bozulmasını hiç sevmezdi. Balkon daha serin diye, annesi yağı balkona çıkarmıştı. Balkona yöneldi. Balkondaki çiçeklerin yapraklarını döktüğünü gördü. Etrafı süpürse fena olmazdı. “Başlamışken çiçeklerin toprağını ve saksılarını da değiştirsem iyi olacak.” dedi ve hemen işe koyuldu.

İşi bittiğinde gün batmak üzereydi. “Gün batımı da ne güzel. Bir kahve yapıp keyfini çıkarayım.” diyerek mutfağa girdi. Cezveye uzandığında, ocağın üzerine koyduğu boş tencere ile karşılaştı. Yine bütün gün balkonda geçmişti. Oysaki sadece yemek yapmak için yağ almaya çıkmıştı balkona. Zaman nasıl bu kadar çabuk geçmişti?

Yemek yapmayı nasıl unutmuştu?

Pınar, neden böyle bir şey yaşadığını anlamlandırmaya çalıştı. Oysaki yemek niyetine girmişti, işlerine erken başlamak istemişti. Nerede hata yapıyorum, diye düşünürken bir süre önce izlediği bir video aklına geldi.

Bir parkur içerisinde tosbağa ve tavşanı yarıştırmışlardı. İlk hamlede tavşan zıplayarak hızlı bir çıkış yapmış, tosbağa ise yavaş yavaş yol almıştı. Parkurun yarısından sonra tosbağa tavşanı geçmiş ve yarışı kazanan tosbağa olmuştu.

Tavşan yarış boyunca sağda solda oyalanmış, etrafta olanlar ile ilgilenmişti. Bazen durmuş beklemiş bazen ise geri bile dönmüştü. Oysa tosbağa hedef doğrultusunda ilerlemiş ve etrafında olanlar ile ilgilenmemişti. Tavşanın ilk baştaki hızlı çıkışı onun gözünü korkutmamıştı. Ne de olsa kendisinden ve koyduğu hedefinden emindi.

Pınar, aradığı sorunun cevabını bulmuştu sonunda. Buna hem sevindi hem üzüldü. Hayatın içerisinde ne kadar çok oyalayıcılar vardı...

“Ya koyduğum hedef, hedef değildi ya da ben net değildim.” diye düşündü.

“En basiti bugün bir yemek bile yapamadım. Yağ almak için çıktığım balkonda takıldım kaldım. Yine hedefim dışında oyalandım. Peki sonuç? Günü bitirdiğim yetmezmiş gibi, bir de yemek yetişmediği için sağlıksız atıştırmalıklarla besleneceğim. Bu durumun bir an önce değişmesi gerekiyor artık.”

Pınar bu sefer kesin kararlıydı. Koyduğu hedefin dışına çıkmayacaktı.

Bu hayatta insan, ancak hedefleri doğrultusunda ilerleyebilirdi.

Hayatın içerisinde durağanlık yoktu.

Bir şey ileri gitmiyorsa muhakkak geri gider, asla sabit kalamazdı.

Evet her şey oldukça netti. Pınar kendi kendine gülümsedi.

“Yaaa Pınar… Baksana şu boş tencerenin yaptığına…Nasıl da yeni kararlar aldırıyor insana…”

Deneyimsel Tasarım Öğretisi, geçmiş deneyimlerle bugünümüzü 

ve yarınımızı tasarlamamızı sağlayan bir gerçeklik ilmidir. 

Bireylerin problemlerini doğru tespit edebilmeleri ve çözüme 

ulaşabilmeleri için stratejiler sunar.

 

“Kim Kimdir”, “İlişkide Ustalık”, “Başarı Psikolojisi”, programlarıyla 

mutlu ve başarılı olmak isteyen insanlara 

hedeflerine ulaştıracak yöntemler gösterir.